Yasak Meyveyi Yemekle Başladı Her Şey

Günler, haftalar, aylar, yıllar nasıl oluştu? Her şey Âdem ‘le Havva’nın (as) yasak meyveyi yemesiyle başladı. Cennetteydiler, Allah’ın “sidret-i müntehâ” diye nitelendirdiği o en yüksek makamdaydılar. Allah Adem’le (as) vahiyle değil direkt olarak konuşmuştu. “Ey Âdem, sen ve eşin cennete yerleşin. İkiniz de ondan, neresinden dilerseniz, bol bol yiyin; ama şu ağaca yaklaşmayın. Bakara/35”

Bir tek ağaçtan uzak duramayıp iblisi dinlemeleriyle dünya geldi başlarına. Arapçadaki kelime kökü ‘edna’dan gelen dünyaysa sahip olabileceğin en aşağı yaşam anlamına geliyor. Ne tuhaf değil mi? Bir an da yaşadıkları cennet hayatından dünyaya gönderildiler. Âdem (as) meleklerin kendisine secde ettiği konumdayken iblisle aynı dünyayı paylaşmak zorunda kaldı. ‘O zaman dünya ceza ve ızdırap yeri’ fikri geçmesin zihinlerinizden çünkü dünyanın ceza ve ızdırap yeri olduğu düşüncesi Hristiyanlık inancındadır. Biz biliriz ki dünya imtihanımızın merkezidir. Allah Âdem ‘i (as) dünyaya gönderdi ve Allah için sakınırsa cenneti tekrar vaat etti. Güneş’i ay’ı, yıldızları, ağaçları, denizleri, ırmakları, göğü, yediğimiz yiyecekleri, içtiğimiz içecekleri nimetten saymayacak mıyız? Bütün bunları dünyadayken tatmasaydık cennetteki hallerini tahayyül edebilir miydik? Allah’ın yarattığı ne çirkindir ki dünya çirkin olsun. 

Dünya bizi hüzünlendirir çünkü asıl yurdumuzdan uzaktayızdır ama bu dünyanın çirkinliğinden değildir. Dünyadayken yaşayacaklarımızı, kalplerimizden geçirdiklerimizi o kadar iyi biliyor ki Allah “Andolsun ki biz insanı meşakkat içinde yarattık” buyuruyor Beled/4’te. Dünya cennet değil sıkıntılarımız olacak, çalışıp çabalamak zorundayız ama bu sıkıntılarla Allah için cebelleştikçe kusursuz olan cennete yaklaşacağız. Cennet bize Âdem (as) babamızdan miras. Tabii ki dünyadaki gibi bir mirastan söz etmiyorum. Dünyadayken yakınlarımızdan bize kalan miras için çalışmamız gerekmez. Neyi varsa bizim oluverir. Ahiretteki mirasımız için çabamızda gerekmektedir. Cennet hak edilen bir mirastır. Peki ama Allah’a nasıl yakın olunur? Bu dünyanın çilesine nasıl katlanacağız? Efendimiz (sav) Kur’an’ı gökyüzünden yeryüzüne uzanan bir ip olarak tarif etmiş. Kur’an’da “Hepiniz Allah’ın ipine sımsıkı tutunun” buyrulmakta. Ne güçlü bir ip! Ne kopar ne parçalanır. Ebediyete kadar var olacak Kur’an Allah’a yakınlığımızdır. Kur’an Allah’ın kelamıdır, öyleyse Kur’an okumak Allah’la konuşmaktır. 

Bazen eskisi kadar iyi insan olamadığımızı, tökezlediğimizi ve Allah’tan uzaklaştığımızı düşünebiliriz. Böyle düşündüğüm zamanlarda Âdem (as)’ı hatırlarım. Hangimiz Allah’la bu kadar yakınken dünyaya uğurlanan bu insan kadar uzaklaştık Allah’tan? Umutsuzluk iblistendir umut Allah’tan. Ne kadar hata işlersek işleyelim ne kadar uzağa düşersek düşelim, kendimizi kaybolmuş hissetsek deaklımızdan çıkarmayalım ‘Hata işleyenlerin en hayırlısı daima Allah’a geri dönenlerdir’ Allah biçtiği ömrümüz bitene kadar ipini koparmıyor, kapısı kullarına hep açık. Ramazan’ın geçtiği tek sûre Bakara 186’da “Kullarım, sana beni sorarlarsa bilsinler ki ben, muhakkak onlara pek yakınım. Beni çağıran, bana dua eden kişiye çağırdığı, dua ettiği anda icabet ederim. Artık onlar da benim çağırmama koşsunlar, bana inansınlar da doğru yolu bulsunlar” buyuruyor Allah. İlk cümleye dikkat,

Allah peygamberimizle konuşuyor sonraki cümledeyse muhatap direkt olarak biziz. Bu cümleyi her okuyan kendi üzerine alınsın diye böyle bir hitabı tercih etmiş Allah. ‘Beni çağıran, bana dua eden kişiye çağırdığı, dua ettiği an da icabet ederim.’ Ahh Allah’ım ne kadar güzelsin! Duanın dili yok. Dua ederken fasih Arapçayla konuşmamıza gerek yok çünkü Allah bütün dillerdeki konuşmaları, yakarışları bilir, duyar ve anlar. Bize O’ndan pek yakın başka kim var ki? Yüreğimizin kuytularında ben’in ben’den gizlediği sırları başka kim bilebilir ki? O bizi bu kadar iyi bilirken ayet devamında ne diyor ‘Onlarda benim çağırmama koşsunlar, bana inansınlar da doğru yolu bulsunlar.’

Dünya şartlarında önemli biriyle konuşmadan önce ön hazırlık yapmamız gerekir değil mi ama O, hiçbir ön hazırlık şartı koşmadan dua yoluyla kendisiyle konuşmamız için bize fırsat veriyor, bizden de katından indirdiği ip, kurtuluş rehberi Kur’an’la konuştuklarını dinlememizi istiyor. O kurtuluş rehberi Kur’an’ı bizlerle buluşturduğu ay’da gelin babamız Âdem ‘in yolunu tutalım. Oruç sadece midemizi değil bizi Allah’tan uzaklaştıran her türlü şeyden uzak tutsun. Allah’la konuşmak, Allah’ı dinlemek için ekstra bereketli, rahmet ve mağfiret ayına tekrar kavuşmuş olmanın nimetinden faydalanalım. Ettiğimiz hatalardan bir daha dönmemek için vazgeçtiğimiz ay, bu ay olsun. Allah’la olan bağımızı daha güçlü hale getirmek için bütün günahlarımıza tövbe edelim.

Kalbim ramazan coşkusuyla tutuşmuşken istedim ki en,en, en başa dönelim. Aslımızı, Âdem ‘i (as) hatırlayalım. Allah’a yaklaşınca dualarımıza icabeti de yaklaşır. Allah’a yaklaştığımız bu güzelim ay da sözlerimi duayla nihayetlendirmek isterim. Çünkü insan isteyince Allah dileyince olmayacak her şey oluverir. Kalpten dualara, gönlümüzdekilerin hayırlı kılınmasına muhtacız. Allah’a en güzel esmalarıyla hitap edip gönlümüzden geçenleri isteyelim. 

“YâRabbî!.. Ana babamıza, evlâtlarımıza, akraba ve bütün din kardeşlerimize hayırlı ömürler, güzel huy, akl-ı selim, sıhhat, afiyet, hidayet ve istikamet ihsan eyle! Bize sarsılmaz bir imân, güzel bir ahlâk, şükredici bir kalp, sabredici beden, zikredici dil, kaza ve kaderine rıza gösteren hayırlı ömür, dünya ve ahirette güzellik ihsan et! Hastalarımıza şifa, dertlilerimize deva ihsan eyle! Bizi şeytanın, nefsin ve düşmanların şerrinden muhafaza eyle! İlmimizi, ihlasımızı, kabiliyetimizi artır! Yapmaya çalıştığımız ibadetlerimizi kabul eyle!” Yazarken aklıma düşen duaya hep birlikte amin diyelim.

Ömrümüz hayırla bereketlensin. Dünyadayken bile Allah’la kalalım, Allah’la olanlarla yakın olalım, Allah muhabbetiyle,hoşça kalın…

Reklam