Merhaba cânım okur. İyisiyle kötüsüyle bir yılı daha geride bırakıyoruz demeyi çok isterdim ama sanrım kötüsüyle kısmı bu yıl biraz daha fazla oldu. Depremler, yangınlar, salgınlar derken 2020 de geçip gitti. Bir de bu afetlerin yanı sıra içimizdeki depremler, ruhumuzdaki salgınlar var. Biz de dedik ki madem bu kadar sıkıntı üst üste geldi o zaman bunları affetmekle başlayalım Aralık ayına. Bu ayın konusu “affetmek” olsun.
Affetmek deyince aklıma ilk gelen şey: “Affet beni akşam üstü gölgem uzarken, öğleden sora affet ne zaman istersen” oldu. Biraz üstüne düşündüm doğrusu, affedilmek bu kadar mühimken neden ıskalamayı tercih ediyoruz? Hırslarımız, kıskançlıklarımız, belki kibrimiz affetmenin önüne geçiyor. Bazen haksızlığa uğradığımızı düşündüğümüzden bazen haksızlık zaten biz olduğumuzdan affedemiyoruz ya da affetmeyi kendimize yediremiyoruz.
Bu kabullenememe hususunda ise en büyük kaybımız affettikten sonra yaşayacağımız hafifleme duygusu. Affetmenin iyileştirici bir yanı olduğuna inanırım her zaman. Bir kere büyük kolaylık oluyor insan için. Affedemediğimiz bütün yükler sırtımızda birikiyor. Her yeni problem, affedilmeyen her sıkıntı omuzlarımıza yük olarak bizimle birlikte devam ediyor yola. Bu yüzden hatalarımızdan ders alamayışımız, her problemi saniye saniye hatırlayışımız. Yaşanan güzel şeyler her zaman affedilemeyenlerin gölgesinde büyüyor. En mutlu anlarımızda bile bulutlar oluyor gözlerimizde. Her geçen gün ağırlaşıyor yükümüz. Bir de affedemediği için taşıdığı yüklerin farkında olmayanlarımız var. İnsan en yakınları tarafından haksızlığa uğrayınca bunu olması gereken sanıp yaşamaya çabalıyor. Bu çaba onu daha ağır daha zor bir yola itiyor ve affetmesi gerektiğini bilmediğinden bütün mutlulukları gözündeki hüzünle selamlıyor.
İyisi mi cânım okur sen bu ay bütün yüklerini tart. Yıllardır omzunda taşıdığın ağırlıklardan kurtul. Affetmeye kendinden başla mesela. Önce canım dediklerini affet. Affetmek büyüklük olduğu için değil bir sonraki mutluluklarını affedemediklerinin gölgesinde yaşamamak için affet…
mahza. | sade 