Kalbin Adı

En güzel adı da buydu kalbin
Yerine ne koyarsan koy aratırdı kendini
Üstüne basılan bir çiçek kadar masum bazen
Üstüne yazılan bir yazı kimi zaman
Her şey bittikten sonra geriye kalan
Toz misali uçup giden kırgınlık 
Ve gece gibi sona eren dargınlık
Sustur içindeki gürültüyü
Sustur kulağına fısıldayan o günü
Sonra dağıt karanlıklarını yüreğinin
Affedemediğin her şey bir yüktü senin için
Bir yoktu hatta muhabbeti senden eden
Birçoktu geceleri gitmeyen
Ve bir acı bu bitmeyen 
Belki kalkmak zor düştüğün yerden 
Ama sen kalbine sor yeniden
Ve sevdiğini affet en derinden
Affet ki bitsin bu acı
Affet ki dinsin artık sancı
Ve yollar yeniden sana çıksın
Tekrar çiçek açacaksın
Tekrar güneş olup doğacaksın 
Affet, affet ki kimsesiz kalan o eli tutacaksın
Ve yeniden güleceksin doğan güne 
Belki yollara bile küstün
Belki unutmak yıllar aldı 
Ama yaz bunu bir kenara
Affetmek; kalbin en güzel adı

Reklam