BİR TAHTEREVALLİ HİKÂYESİ

Tahterevalli.

Evet, bütün düzen bir tahterevalli. (Bertolt Brecht)

​Bir zamanlar çocuktum, küçüktüm. Zaman nasıl akıp gidiyor bilmezdim. Öyle büyük meselelerden de yoktu haberim. Küçük şeyleri yapardım asıl meselelerim. Anın farkında olmazdım belki, anlamazdım ondan etrafımda neler olup bittiğini. Hiç ardıma bakmadan koşardım sokakta. Sabah bir çıkardım, bir daha gelmek bilmezdim geri. Akşam ezanıydı eve giriş saatim, akşam ezanının okunması büyük bir heyecandı benim için. Ertesi gün oynayacağım oyunlarımın habercisiydi, dönüşüme giden dolambaçlı bir yoldu akşam ezanı.

​Yine bir gün her şeyden habersiz tutmuştum çocukluğumun yollarını. Hava bahardan hallice, biraz sıcak, biraz rüzgar… Tek değilim tabi, yanımda çocukluğumun en güzel anılarını birlikte biriktirdiğim arkadaşım… Birlikte koyulduk yine o gün yola. Yol bizi götürdü mahallemizin en anlamlı parkına. Yol bizi götürdü dememe bakmayın, biz götürdük aslında yolu oraya. İkimizin de en çok sevdiği çocukluk oyuncağı vardı orada. Yeşil bir tahterevalliden bahsediyorum. En güzel eğlencemizdi, hem eğlencemiz hem de denge oyunumuzdu o bizim. İkimizden biri ağır bassa bozuluyordu tüm dengemiz. Ya birimiz hep aşağıda ya da birimiz hep yukarıda. Biz de o zaman bulmaya çalışırdık dengemizi biraz ellerimizle biraz ayaklarımızla… Buydu belki de bize yeşil tahterevallimizi eğlenceli kılan, bir basit denge problemiydi oyunumuz. Ama el ele verdik mi çözüyorduk o problemi, dengeliyorduk tahterevallide birbirimizi. Zaman geçtikçe anlamıştım bu yeşil tahterevallideki oyunumuz gibi dengeliyorduk birbirimizi. O beni tamamlıyordu, ben onu tüm oyunlarda…

​Zaman geçtikçe diyorum ya gerçekten zaman geçtikçe anladım. Çünkü zaman geçti ve taşındı anılarımı birliktebiriktirdiğim çocukluğum. En yakın arkadaşım gitti yeşil tahterevallimden, mahallemden, çocukluğumdan… Gidince dengem de kayboldu benim, bozuldu o yeşil tahterevallimin tüm dengesi, kendi kendime de bulamadım tabi o eski düzeni. 

​Sonra ne mi oldu? Yavaş yavaş kabullenmeye başladım tek başıma dengelemek zorunda olduğumu tahterevallimi.Dengeleyemedim çünkü  onunla birlikte gitti çocukluğumun düzeni. Şimdi ikimiz de birbirimizden uzakta bulmaya çalışıyoruz dengelerimizi, biraz çocukluğumuzun düzenini hatırlayarak biraz da yeni düzenler katarak…

Reklam